Van oever tot dorp

Vertrek vanaf de parkeerplaats voor de Tour-vijver (Vieille-Eglise).

Van het hydraulische complex dat in de XNUMXe eeuw werd aangelegd tot de simpele ecologische rijkdom, het Etang de la Tour biedt meer dan één troef. Landschappen, fauna, flora zijn opmerkelijk. Voeg daar nog een omweg door het oude hart van het al even sfeervolle dorp aan toe en je hebt de charmes van Vieille-Eglise ontdekt!

Ga richting het zuiden! Begin je wandeling door de oever naar links te volgen.

Gebouwd in 1685 in het hart van het zuidwestelijke massief van het bos van Rambouillet, maakt het Etang de la Tour deel uit van het hydraulische complex van vijvers en kanalen, destijds bedoeld om de waterspelen en de tuinen van het paleis van Versailles te bevoorraden. Met een oppervlakte van 17 hectare is het de hoogste en meest stroomopwaartse van het netwerk en wordt gevoed door het kanaal van Saint-Benoît.

Het water stroomt ofwel naar La Drouette in het zuiden, ofwel naar de vijver van Saint-Quentin-en-Yvelines in het noorden, door de grote rivierbedding: een netwerk van 34 km kanalen, waaronder 23 km ondergrondse aquaducten.

We komen terug om langs de vijver te wandelen op de terugweg van deze wandeling. Onder de bomen zijn er ruimtes met banken en tafels waar u op uw gemak kunt picknicken in de schaduw. Varen, zwemmen, diverse schoonmaakbeurten zijn echter verboden. En vissen, zoals in elk openbaar watergebied, is onderworpen aan de naleving van de geldende regels en het bezit van een vergunning. Onmiddellijk neemt het pad je mee op de weg naar het bos van Yveline.

Na de zuidelijke dijk rechtsaf (blauwe pijlen). Neem na 150 m het linkerpad langs een elektrische lijn. Ga ongeveer 400 m rechtdoor en sla rechtsaf bij het kruispunt met de markering "21-26".

Het aanvankelijk brede pad wordt gedomineerd door eiken en vervolgens door enkele berken waarvan de witte stammen het kreupelhout lijken te bloeien. Verderop begeleiden essen met symmetrische bladeren je stappen tot je uit het bos komt; Ze worden opgevolgd door een lagere haag die een veld afbakent. Aan de linkerkant ervan staat de boerderij van Clairbois, die een manege is geworden, zichtbaar tussen de open struiken.

Een lage slagboom sluit het einde van het pad af. Stap eroverheen en ga rechtsaf de weg op die langs de kliniek loopt.
Op 400 m, place de l'Aqueduc waar u een kleine fontein vindt, neemt u het pad aan de linkerkant, pad waaronder het ondergrondse aquaduct is gebouwd dat de wateren van de vijver van de toren verbindt met de vijver van Perray.

Op 650 m steek je de impasse de Clerambault over, die je rechtsaf slaat (afhankelijk van het tijdstip kan het geluid van de klokken je evengoed begeleiden!). Het is vanaf deze brug dat het kanaal zijn ondergrondse verlaat om in de open lucht te stromen in een breed kanaal omzoomd door open paden en schaduwrijke bomen. De impasse leidt naar de hoofdstraat, die u rechtsaf slaat.

U bevindt zich hier aan de voet van de Sint-Gilliskerk, herbouwd in 1561 volgens een vrij eenvoudige architectuur, met een vlakke apsis.
De vierkante klokkentoren is bevestigd aan het portaal versierd met het gebeeldhouwde wapen van de abten van Clairefontaine. In de kerk illustreren ramen uit het begin van de 1862e eeuw de gezichten van hun schenkers. Een prachtige kopie van de graflegging van Titiaan, gemaakt in XNUMX door JM Braille, was aangeboden door Napoleon III op het feest van de Assumptie.

De keizer schonk eenmaal per jaar aan de parochies die erom vroegen kunstwerken (religieuze reproducties) in opdracht van jonge kunstenaars.

Tegenover de kerk staat de gemeentehuisschool, gebouwd in 1879 met de stenen van de oude boerderij die daar gevestigd was.
Al deze gebouwen vormen echt het centrum van het dorp Vieille-Eglise, dat zich uitstrekt langs de hoofdstraat, rue de l'étang de la Tour, die ons terugbrengt naar het meer. De oude bewoning van deze straat bevestigt de landelijke identiteit van de stad. De regelmatige gevels van grote gebouwen contrasteren echter met de meer bescheiden naburige herenhuizen.

De straat biedt nog steeds een aantal interessante kenmerken voordat u de vijver nadert. Een houten kruis, tegenover de rue d'Auffargis, vormde een stopplaats tijdens de processies. De oude pomp op een paar meter afstand werkt, maar pas op, het water is niet drinkbaar.

U zult zelfs een beetje verder een externe versiering waarderen die aanwezig is op sommige oude huizen van de
Regionaal natuurpark: de rotstuin. Het komt hier in een bijzondere vorm voor: in plaats van de gebruikelijke scherven vuursteen of molensteen zijn kleine kiezelstenen in de roze mortel ingebed.

De natte woestenij die aan de vijver grenst, heeft een grote ecologische rijkdom. Hoog gras bezaaid met bloeiende planten en rietvelden zijn de thuisbasis van verschillende soorten moerasvogels. De onverschrokken fuut kan zelfs een paar meter van je vandaan drijven.

De rietgors zal van verderaf te zien zijn. En met geduld (eventueel geholpen door een verrekijker) kunt u getuige zijn van de majestueuze vlucht van grijze reigers, waarvan sommigen een pied-à-terre op de overkant hebben gekozen.